ساز بزن نقاره - پیاده و سواره - بوشان عروس بیارن - داماد بخت بیدار با - نه چک بزن نه چانه -  عروس بیاردن خانه- عروس نگو ،قرص ماه- آدم نوبا، پری با - همه چی تمام ،خوش تراش - نا محرم ننه ، حرام با - هنر خدا چی بکرد - گِلِ رُس مشتا کرد - دل دست بنا- بال بزه ، جیر بزه جوار بزه- خالق، هنر خلقا کرد - خوره ، خودش احسن بوگت- یکی بوگت ، قربان خدا بُشم- کین سر بنیشم راه بُشم - کفش پاره کردن نخوانه - پول ونه حلال باشه -خیلی دووسن نداره - پیران بُگتن، قدیم الایام بُگتن- باغ خوبه خوردیم باشه - کیجا ونه بوردیم باشه -عروس خاخور بور دیمه -وه زندگی از این به بعد ، خوردیمه.

حسود بومه، طعنه بزه- چُم کجاکرد ، مچک بزه : گیسو دِاز دم خره - بالابلند توسا داره - سرخ و سفید چغندره  - زن ونه هنر داشتی بی - قشنگی خوردن نداره - عروسه هنر چی چی داره - زن که نداره وچه ارزش زن یه کچه - بار ونه تنگ بداره - ماهی ونه سنگ بداره - سیل ونه بس بداره - تَش ونه گرد بداره - خانه ونه زن بداره - خانه داری چی چی دانه؟- دو آب تونه ، دِگردنه - کوکویه وِگردنه - ماهی گِردبیج کانه؟ - وِه دِل ترشی دکانه - ترشه قله ، هوله آب - پِله سرتره ، انار آب - میرزا قاسمی ، دوباره پاچ - مهمان تونه وگردنه - یا ونه مورغانه دیشکن بخوره ؟ بوگت ، بوگت ، اندی بوگت- تُک کف بکرد - کوکه وگت.

بگذریم ، حسود وِلا کنیم - خو دِستان دُم گِریم- نه ماه نه روز بعد - یه روز برفیه سرد - عروسگه درد بِگیت - درد وه دِلِ پیچ بده - دنیا وه سر دور بزه - هو خانه دل جیغ بزه - لاوند بیارده آقا - سفت دابسته وه کمر - راس ببرده اتاق عمل - ساعتی بعد ، خبر بدن آقایه -   خون دِل بُشا آقایه - آقای چشم برایه - مژده ، هَدِه اَمِره ِ- هر تا شون سالمن - امه چه دانیم - خدا خودش عالمن - آقا که خوش به حال با - جیر دِنوبا - جار دُبا - دست ببرده جیب من - سبزه ولگه در بیارد -  یکی دوتا که نشمرد - هُده، هَده یه بسته : قابل شماره نداره _ مژده هَدِه اَمِرِه - لطف بکردین ، زحمت بدیم شِمرِره .

یه هفته بعد ، هر دو یه خانه بیارده - منقل تَشا کُرد - هَمسِه شانِ جَلِ هِگیت- یه مشت اسپند دا کرد - یه دفعه منقل ، بَلاِ گیت - ترق و تورق - دو همه جاره بِگِیت - پهِ ر ، کیجایه کَشه گیت - از خوش حالی چی بُگوم - فقط بدان پر نگیت .

وقتی روسری پَس بَزه - چُم ، چال چُم بزه - از تعجب واق بِمانس - حاضر نوبا باغ من بیه - بیرون باغ بِمانس- نِیا به خانم بُکرد یه نیا به کیجا - فکر بُکرد ، این کجا و آن کجا ! خوهمره دِل گَپ بزه - ناخوداگاه حرف بزه - این حسن تا اون حسن - ای بِرار صد گَز رَسن- بُگت خانم ، این کیه مانِه ؟ نه تِره مانه ، نه مِره مانه ، این خا راشِ آقوزِه گه مانه . . . .

خانم بُگت: مِره مانه. 

آقا بگت : تو که پنجه ی آفتابِ مانه - قرص ماه ، چهارده ی مهتاب مانه .

خانم بُگت : مِره مانه 

مرد بگت: اصرار بیهوده نُکان - راس بُگو ، حاشا نکان - اینه وینی ، پَخِه ، شهری قندانِ مانه - اینه گوش ِ لَت دره ، کربلا بادزن مانه - وه ابرو ، عین وِریز ، بز مو ، لاخوند مانه - تی چُم سبزه ، اینه چُم آبی مانه - مجحکم بزه خو کیله پشت - بگت خانم ، بیچاره بوبم - این امه دسِ من مانه - هیچ کس اینه خاطر خواه نبونه - سرکه بیار ، ترشی بَنیم  .

خانم بگت : غصه نخور، مِره مانه - امه دَسِ من نمانه - خیلی خوبم شوهر کانه . 

مرد بُگت : کتر بگو مِره مانه - این اگه تره مانه - تو کی توسه ِ شوهر بکانی - آنم مردی مثل مو پیدا بکنی ؟ 

خانم خنده بُکرد ، هَندِه بُگت: غصه نخور - قبل از این که کیجا وَکِه - گَتِه وَکِه صحرا دَکِه - وه گوشا با وه وینیه - عمل جراحی کانیم - زیر ابرو وِچَنیم ، ابروی وه کمان کانیم - وه چُم من لنز نینیم ، سبزا کانیم - غصه ی هزینه نخور ، همه شیر بها سر بالا کشنیم - کاری که مو بُکردم - قبل از این که تو مِره بینی - مه خاطرخواه وکی .